Wat een warhoofd ben ik toch. Maar... met mij vele anderen. Elke keer word ik geconfronteerd met het dualistische gevoelens. Zal ik mij links of rechts (actief?) opstellen?
Rechts... als ik weer eens lees dat een gesteld babymoordenaar op vrije voeten komt, tijdens het proces.
Rechts... als ik lees dat Taghi klaagt.
Rechts... als ik verneem dat knuffels voor dode kinderen worden geroofd met begeleiding van lach en plezier.
Rechts... als ik verneem dat je niet eens meer rustig kunt wandelen op de pier van Scheveningen.
Wat hebben we toch een last van ons rechtssysteem! Natuurlijk, het voorkomt dat een staat vervalt in fascisme met alle nadelen van dien, maar o, o... waarom kunnen we niet gewoon een staat - een sterke staat - wat lucht geven om het land veiliger te maken. Mensen snakken naar meer veiligheid. Dit land - Europa - MAGA wordt kapot geprocedeerd.
Links... als ik het Theosofische gedachtengoed toelaat. Het idee dat we in een neerwaarste spiraal zitten - en waar we helemaal door heen moeten! - om ooit weer een positieve vriendelijke maatschappij te kunnen verkrijgen. (Al vrees ik dat de neerwaarste periode wel duizend jaar kan duren).
Links... als ik besef dat ieder mens gelijk is. Dat mededogen goed is. Dat je een land soms moet ontvluchten en hopen dat je goed terecht komt.
Aldus... mijn hoofd duizelt. Wat ik voorzie is een Islamistisch Nederland, een land getergd door populisme, ontevredenheid, poliarisatie, een enorme kloof tussen rijk en arm, rijken die zich zullen afzonderen, minder toegang tot wat echt leuk is voor gewone mensen en een kapotte natuur. Een vol en arm Nederland, vanwege defensiekosten en de opvang van immigranten.
Wat ga ik doen, als schrijver? Niets, actief rechts of links in mijn schrijfsels? Ik weet het nog niet.
