KLEINE BOE.
Verhaaltjes over een jonge boeddha, een meisje, wat opgroeit hier en nu.
KLEINE BOE ZIT OP EEN TAK.
Kleine Boe keek naar beneden. Door de takken heen zag ze alleen maar rode papierstukjes op de grond. Het rook nog steeds naar vuurwerk. "1 januari was een vieze dag", vond ze.
Sommige vogeltjes kwetterden gelukkig alweer en sommigen fladderden vrolijk langs haar hoofd. Het rode papier mocht dan wel de grond verpesten, vlak erboven was alles nog normaal. En hoog in de lucht ook, zag ze. Gewoon blauw lucht met enkele witte strepen.
Plotseling verscheen er een jongetje onder aan de boom. "Hey kleine Boe". "Wat doe je hier?". Het was Sammie van de overkant. Sammy was nooit alleen. Hij had altijd een skateboard onder zijn voetjes.
"Wat ik doe?" "Ik doe niets....gewoon goed kijken en goed luisteren, meer niet". Sammy trok een gekke bek. "Kijken en luisteren....dat doet toch iedereen", lachte hij.
"Hm....ik denk van niet hoor, Sammy", zei kleine Boe.
"Kijken en luisteren", zei kleine Boe. "Ja, dat doet iedereen. Maar goed kijken en goed luisteren...Dat kan niet iedereen".
"O, ja, hoezo dan?, zei Sammy en hij trok zijn petje scheef.
"Nou", begon kleine Boe. "Let op". "Achter mij zit een merel, die bang is voor een ekster en iets verderop om de hoek speelt Jorik met Sabina". Sammy was verbaast. Er zat inderdaad een merel op een hek achter kleine Boe en kwetterde flink tegen een ekster hoog in de boom. En het klopte ook dat Jorik en Sabina om het hoekje bij familie de Vree aan het spelen waren. Hij had ze daar gezien. Hij vond kleine Boe maar een vreemde. "Hoe kon zij dit nu weten", dacht hij?
"En, Sammy.....Wat voor kleur heeft een spreeuw?", vroeg kleine Boe.
"Zwart, natuurlijk", antwoordde Sammy snel.
"Zie je wel.....je luistert slecht en je kijkt ook niet goed. Een spreeuw heeft veel meer kleuren dan alleen maar zwart en de kleuren schitteren in het zonlicht".
Sammy dacht even na en begon te twijfelen.
"Kijk, riep Boe...Daar...een spreeuw". Sammy zag de spreeuw en keek eens goed naar de vogel. Hij zag dat de spreeuw een hele mooie vogel was met veel kleuren. En ja, al de kleuren schitterden een beetje.
"Je hebt gelijk, kleine Boe. "Dat is cool. Mag ik bij je komen zitten"?
"Tuurlijk Sammy".
Sammy klom in de boom. En even later had hij een mooi plekje naast kleine Boe gevonden. Samen luisterden ze en keken rond om zich heen. En zo leerde Sammy. Hij leerde goed te kijken. Hij leerde goed te luisteren.
En......het lukte.
Vlak bij hem ontdekte Sammy een mier met een strootje in zijn bek. En onder een verdort blaadje zaten kleine witte bolletjes van een spin. Beneden ruiste de wind door de rode rommel, hoorde hij. Sammy wees naar het dorp. "Kijk, kleine Boe" "De wind is zwak, want rook uit de schoorsteen gaat recht omhoog".
"Goed zo, Sammy".
"Sluit je ogen Sammy", riep kleine Boe." Dan hoor je nog meer".
En Sammy sloot zijn ogen en luisterde goed. Overal, hard, zacht, dichtbij en ver weg hoorde hij geluiden. Nu hoorde hij Jorik en Sabina ook! En geritsel onder aan de stam van de boom. Een auto scheurde weg uit een straat en ergens riep een mevrouw in de verte.
En zo bleef Sammy een tijdje bij Kleine Boe. Hij vond ze nog steeds vreemd, maar het was wel leuk.
Wil jij ook eens goed luisteren en goed kijken?
Probeer het maar eens. Je kunt het overal en altijd!
KLEINE BOE DOET NIETS
Een schoen trapte hard op een bloem. Het was de schoen van Joshie. Kleine Boe zag het en voelde zich verdrietig. "
Het was een mooie bloem. Je maakt me verdrietig", zei ze tegen Joshie. Joshie lachte en veegde nog één keer met zijn schoen over een andere bloem. Nu waren twee bloemen kapot.
Kleine Boe deed niets.
Annet en Aisha stonden erbij en werden boos. "Stomme Joshie...Je bent een rotkind", riepen ze in koor. Joshie lachte alleen maar en stak zijn duim op. Dit gebaar maakte Aisha en Annet nog bozer. De zeiden vieze en vervelende woorden tegen Joshie, maar het deerde Josh niets. Hij moest er zelfs om lachen en trapte nog een bloem kapot.
"Waarom doe jij niets Kleine Boe?", vroeg Annet. "Waarom zeg jij niets", zei Aisha er achter aan.
Kleine Boe dacht even na.....
"Soms is niets doen beter", zei kleine Boe
"Maar je bent toch boos?", zeiden de meisjes in koor
"Jawel, maar die boosheid gaat wel weg en de bloemen worden niet meer heel".
"Dat klopt Kleine Boe", zei Annet...."Maar dan kan iedereen zomaar iets kapot maken, zonder dat je iets terug doet!"
"Ook dat is waar Annet, maar zo hou ik mijn hart schoon, want ik zeg geen vieze en gemene woorden. Bovendien blijft mijn adem rustig... Dat is beter voor me".
Inmiddels waren Joshie en Aisha volop tegen elkaar aan het schelden. Het spuug hing bij beiden aan de lippen. Joshie lachte alleen maar en het gezicht van Aisha werd knalrood van de boosheid. Josh lachte nog steeds en bleef uitdagend staan. Het schelden hielp allemaal niets.
Na een tijdje kwamen Aisha terug bij Kleine Boe en Annet. Joshie was lachend vertrokken.
"Zo Kleine Boe....dat hebben ik voor jou opgelost!", pufte Aisha.
"Dank je, maar wat heb je dan voor mij opgelost Aisha?", vroeg Kleine Boe.
"Mijn boosheid is al lang weg en de bloemen zijn nog steeds kapot".
"Nou", zei Aisha. Ik heb Joshie laten weten, dat we dit niet pikken."
"Ik heb mijn bloemen nog steeds niet terug, hoor".
"Ik hoef ze ook niet meer, want ik pluk voor moeder wel een andere bloemen".
"Maar dan kan Joshi ze dadelijk weer kapot maken?, antwoordde Aisha.
"Misschien wel, maar laten we de volgende keer het op mijn manier doen. We doen gewoon niets en dat is beter, let maar op".
En zo gebeurde het ook.
De volgende dag trapte Joshie alweer een bloem van Kleine Boe kapot. De meisjes keken elkaar aan en deden niets. Joshie vernielde ook de andere bloem die ze had geplukt. Maar dit keer bleven de meisjes stil. De meisjes deden net alsof hij niet bestond. Joshie krabbelde achter zijn oor. Hij wist niet wat te doen. Er gebeurde niets. Helemaal niets! Joshie begon te schelden, maar ook dat hielp niet. De meisjes speelden gewoon met elkaar verder. Toen Joshie weg ging hoorde hij gegiechel van de meisjes. Zij hadden plezier en hij niet. Hij vond er niets aan.
"Nou Kleine Boe", zei Aisha. Je hebt gelijk! Soms is niets doen beter.....en veel leuker!, haha"
of
Je hebt altijd een keuze.
KLEINE BOE VINDT EEN STEEN
De steen lag gewoon tussen veel andere stenen. Toch vond kleine Boe de steen anders dan de andere stenen. Waarom wist ze niet, want het was gewoon een kiezelsteen. En daar zijn er miljoenen van op de hele wereld.
Kleine Boe raapte een steen op. De steen stribbelde niet tegen, viel niet uit haar hand en voelde meteen bijzonder aan. De steen was erg rond en grijs van kleur. Toen kleine Boe de steen in haar hand op en neer draaide, voelde ze pas goed hoe glad de steen was. Het voelde lekker, vond ze.
"Rond en glad is fijn", dacht Kleine Boe. Geen scherpe randen en je kan een ronde steen ook beter gooien. Maar weggooien...Dat ging Boe niet doen. Nee, ze hield de steen lekker bij zich. Na een tijdje wordt de steen warm, zo wist ze. Van je eigen lichaam en dan voelt een steen nog fijner. Alsof de steen dan bij je hoort.
"Toch is dat niet zo', dacht Boe.
Een steen heeft namelijk geen baasje of een huisje. Een steen gaat overal waar het wil. Soms in de zee, soms op en berg, soms op een pad of zelfs onder de grond.
Maar deze steen lag boven en niet verstopt. "Wie weet wat deze steen allemaal heeft gezien?"
"Misschien heeft er wel een dinosaurus op gestapt....of een Ridder!"
"Misschien heeft de steen wel een hele grote reis gemaakt van de Noordpool naar hier....Niemand weet het.De steen kan niet praten.
"Maar nu is de steen bij mij, eventjes, omdat het lekker voelt", dacht kleine Boe. Ze draaide de steen nog een keer door haar hand en voelde dat het goed was. Even later legde ze de steen weer op het pad.
"Dag steen", zei ze nog.
Kleine Boe liep verder en keek niet meer achterom.
