SIMON-1A zoekt zijn weg.
Uit de geschiedenis der Robots, 2e versie, 2975 Na Chr, hoofdstuk 6 ontwikkel-Robots.
Het was louter een kwestie van tijd dat een nieuwe generatie van Robots op de wereld werd geplaatst. De meeste Arbeid-Robots hadden inmiddels het beste van zich laten zien en waren vrij algemeen aanvaard. De mens was had zijn weerzin opzij gezet en leefde - afgezien van de eerste ongemakkelijke eeuwen - nu al een hele poos in goed samenzijn naast elkaar. De Arbeid-Robots hadden veel lastig werk tot zich genomen en konden ook van dienst zijn op moeilijke plaatsen waar een extra handje nuttig was. Zoals gezegd, was het een kwestie van tijd en het bevreemde ook niemand dat EU-Robotics groots aankondigde dat een nieuwe generatie Robots in ontwikkeling was genomen. De wereld wachtte in spanning af tot de dag dat het eerste exemplaar de deur van het immense gebouw in Straatsburg uitliep. De uitleg op de persconferentie was helder en eenvoudig. De Robot, Simon-1A zou zelf zijn plek in de wereld gaan zoeken en daar werk verrichten zoals hij dat zelf noodzakelijk achte. Een zelf-ontwikkel-Robot.... zo werd hij aangeprezen.
Toelichting uit de persconferentie; een zelf-ontwikkel-Robot heeft een driedimensionaal positronisch brein met ingebouwde activa-neuronen. Deze speciale neuronen zijn geheel zelfstandig en kunnen ook van plaats wisselen of een samenstel van meerdere neuronen ontwikkelen, indien zij dat nodig achten. Het is volstrekt onduidelijk hoe deze neuronen zich ontwikkelen en daarom wordt de SIMON-1A versie langdurig getest door hem met name op gedrag te volgen. Er zijn in de binnen-test fase, in de fabriek, geen indicaties gevonden die hebben geleid tot een ongewenste situatie.
De eerste weken en maanden buiten de fabriek waren bemoedigend. Simon was vriendelijk, behulpzaam en vooral erg handig in het oplossen van kleine ergernissen op straat. Als Simon er lucht van kreeg, was hij snel ter plaatse en loste het kleine probleem meestal erg snel, kordaat en zonder verdere problemen op. De mensen luisterden naar Simon. De pers was evenzo enthousiast en nagenoeg elke dag hadden zij wel iets positiefs over Simon te melden. Hij raapte vuilnis op, gaf altijd het goede voorbeeld en was vooral erg behulpzaam naar de mensen toe. De meeste mensen waren al snel van mening dat Simon zich tot een soort politie-Robot zou ontwikkelen. Het had gekund......zeer zeker.....maar Simon. Simon koos een andere weg.
Eerst was er niets te merken aan Simon. Hij voldeed en de wereld accepteerde hem. Overal en altijd. Als Simon ergens opdook (eigenlijk was de verrassing waar hij naar toe ging al weg, omdat de pers elke reis van Simon uitgebreid op social media meldde) was het een drukte van belang en iedereen wilde een vi-selfie met hem maken. Simon deed graag mee en had altijd tijd voor iedereen. Hoewel het dus niet gemakkelijker voor Simon werd om te reizen, bleef hij nimmer lang op één plaats. Zijn plaats was in de hele wereld, zo vond hij zelf. Het algemeen dienen van de mens. Af en toe piepte hij er tussenuit en ging naar plaatsen waar het niet zo gemakkelijk volgen was. Een tijdje het regenwoud van Borneo...een tijdje een onbewoond eiland en zelfs en uitstapje naar Groenland om daar lekker te wandelen in de uitgestrekte bossen.(Groenland was inmiddels helemaal groen....) Het deed hem goed.
Zoals gezegd, het deed hem goed en......en het bracht hem op een idee. Eerst speelde het als louter een idee in zijn brein, maar hoe langer hij er over nadacht, des te meer werd het idee....een plan. Het was een kwestie van tijd dat het plan daadwerkelijk door hem werd uitgevoerd. Met grote gevolgen. Zijn eerste stap werd gezet in Tokio, metro-ingang Otemachi. Het was een drukte van belang en ongeacht dat Simon daar opdook op het drukste tijdstip van 08.00 uur, wilde een enkeling alsnog met hem op de Reality-foto. Het merendeel echter liep Simon straal voorbij....nee, rende hem voorbij. Het bevreemde hem en hij besloot een tijdje daar letterlijk stil bij te staan. Het bracht weinig verandering, sterker nog, na een tijdje was er geen doorkomen meer aan. Simon stond niet eens in de weg, maar het was zo druk dat het station al snel veranderde in een kluwen van mensen, die wriemelden, R-fotoseeen, drukten, duwden en elkaar onbewust "boos" aankeken. Het verontrustte Simon.
Zijn tweede stap ontstond in de Efteling. Een populair pretpark in het Zuiden van Nederland. Hij wilde daar graag een keer naar toe, omdat hij gek was op sprookjes. Ditmaal pakte hij het anders aan. Simon sloop in de nacht weg, weg van de pers en sprong met een kleine hup over het hek van het park. Hij bekeek met plezier allerlei sprookjes en verstopte zich s'morgens boven in de gang van de Droomvlucht (een Elfenwereld in het klein), waar hij zich kon verbergen in de groene takken van het plafond. Niemand zag hem en dat gaf hem een voordeel om het gedrag van mensen nu eens goed te kunnen bestuderen. Hij had het misschien beter niet kunnen doen, zeker niet op die zomerse dag ergens in Augustus, want het was knetterdruk. Veel gedrang in de gang, soms huilende kinderen, vooral gestreste ouders en ook papa's die ruim van tevoren al boos waren, omdat zij in een lange autofile hadden moeten staan. Een enkele keer brak er zelfs een kleine ruzie uit. Het maakte Simon verdrietig, maar zag gelukkig ook dat de Droomvlucht zelf heel rustgevend was.
Zijn derde - en laatste stap - was bepalend voor Simon voor de rest van zijn leven. Het idee, wat eerst was veranderd in een plan, was inmiddels verder veranderd in een uitvoering. Simon zou het gaan doen.
Zoals altijd was de komst van Simon een gebeurtenis. Zo ook deze keer in Belgrado, inmiddels het centrum van Europa. Wederom een drukte van belang en de pers achtervolgde Simon naar een beroemde Tempel, de Sint Sava in de hoop daar mooie foto's van Simon te kunnen maken. De tempel was zeker de moeite waard en rondom de tempel lag een klein park. Simon stopte even en leek te zoeken naar een geschikte plek. Inmiddels was het al flink druk rondom hem en het gekakel van de mensen irriteerde hem een beetje. Toch was het deze irritatie die hem bracht tot een directe uitvoering van het plan. Op een zeker moment - de meeste pers sprak achteraf van 9 minuten over 11 - keek Simon nog één keer rondom zich heen, knikte een keer en stond toen stil. Het was de laatste keer dat Simon zich bewoog. Heel even was de menigte verbijsterd en wachtte geduldig af, maar er gebeurde niets meer. Het duurde ongeveer één dag tot iedereen zich realiseerde dat alle communicatie rondom Simon ook niet meer werkte, geen Vi-foons, geen bril-tops.....niets.
Simon stond ongeveer 30 jaar in Belgrado. Stil, geen beweging, geen gesprekken, niets van dat en de mensen hadden het omarmd. Sterker nog.... het park rondom de Sint Sava was omgedoopt tot Simon's park. Een park van rust en stilte. Simon had zijn weg gevonden. Hij had in zijn denken en ontwikkeling de beste weg voor de mens gemaakt.
Simon de pilaarheilige.
Nabericht; Simon verhuisde zelfstandig elke 30 jaar. Eerst naar Tokio, vervolgens naar New York, Moskou, Rio, Sydney, Hong Kong en sloot af te Lagos in Nigeria. EU-Robotics had besloten om nimmer bij Simon-A1 in te grijpen, temeer omdat de A-2, A-3 en de B-1 al succesvol op de markt waren gebracht. In het jaar 3140 na Christus sloot Simon zijn "ogen" en schakelde uit om nooit meer "aan" te gaan. Er werd besloten op Simon terug te plaatsen naar Belgrado waar hij tot de 1e grote verwoesting van Europa is blijven staan. Sommige bronnen spreken er van dat Simon veilig is gesteld in de onderaardse gangen van Tibet. Echter, dit laatste is nooit meer bewezen.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
wordt vervolgd.
- in ontwikkeling;
Frankenstein 2.0
Alles kan
Vriendelijke Freddy
Too much
Opstandig
De Robot zonder hart.
etc.
